Soms vind je op onverwachte plaatsen dingen terug waarvan je niet wist dat je ze nog had. Een tientje in een oude jas, een schrijfboek uit je kindertijd. En vandaag vond ik ook zo’n verborgen schat.
In mijn eerdere woningen versierde ik mijn muren altijd rijkelijk met foto- en postermateriaal. Van vakanties, vrienden, familie. Of stijlvolle modeplaten om mijn studentenkamer nog wat aanzien te geven. Tegenwoordig doe ik dat eigenlijk niet meer zo enthousiast. Pas de laatste paar dagen heb ik weer eens twee mooie foto’s die ik in een tijd geleden gemaakt had weer eens aan de muur gehangen.
Deze eerste paasdag is voor mij een beetje weemoedig. Normaal gesproken zou ik halverwege de middag mijn auto in gesprongen zijn om bij mijn oma thee te gaan drinken en dan, omdat de hele familie er ook is, lekker blijven eten. Een paar maanden geleden is zij overleden en moest ik dus een andere bezigheid gaan vinden. Toen ik daardoor wat weemoedig in de zonnige vensterbank zat zag ik ineens twee mapjes met foto’s liggen. Digitale kroegfoto’s die ik vorige maand bij wijze van expiriment had laten ontwikkelen. En ik besloot er een grote collage van te maken in een lijst. Mijn stijlvolle modeplaat gebruik ik niet meer, dus de lijst waarin deze zat kon ik daar uitstekend voor gebruiken. Dag Givenchy, hallo kroegfoto’s. Maar achter de Givenchyplaat ging een verrassing schuil!
Een minstens zeven jaar eerder gemaakte collage waarvan ik het bestaan al lang vergeten was! Met daarop mijn oma die de fotograaf (ja ik) aankeek met die grappige blik van "Hey joh, ik zie er toch niet uit". Oma was er toch nog even bij vandaag! Ik heb de foto in de lijst laten zitten en mijn collage er overheen gemaakt. Wie weet, maak ik over zeven jaar nog eens een weemoedige paasochtend mee…
wereldwijd 